René van Daatselaar
Op de lagere school diende ik op commando te lachen voor de schoolfotograaf en werkte hier niet echt aan mee. Op school kwam ik dikwijls in de problemen, omdat ik de aangeboden onderwerpen wilde begrijpen. Helaas wordt tegenwoordig (net als vroeger) van een leerling verwacht, dat je van een autoriteit de te leren stof voor zoete koek aanneemt. Eventueel mag een leerling kritisch zijn, maar dan wel binnen een vastgesteld kader.
Naarmate ik ouder werd ging ik beter de leugens en het bedrog van zowel de maatschappij als veel mensen om mij heen doorzien. Ik ontdekte dat in onze westerse beschaving liegen en vriendelijk lachen de norm was… en nog altijd is. Afhankelijk van de situatie dien je een masker op te zetten en een rol te spelen. Tot op de dag van vandaag weiger ik aan deze poppenkast mee te doen. Gelukkig sta ik niet alleen, maar ik behoor wel tot een zeer kleine club mensen.
Ik heb van jongs af aan spirituele ervaringen gehad. Pas vanaf mijn vierendertigste begon ik geleidelijk aan te begrijpen waarom deze ervaringen zo moeilijk te plaatsen waren. De mensheid op aarde wordt onderdrukt en de onderdrukker bevindt zich tussen de mensen. Nu ik weet dat de mensheid op aarde in een soort gevangenis leeft waarvan men de muren, de tralies en de bewakers niet kan zien, kan ik niet anders dan mijn medemens hierop te wijzen. Wanneer een kritieke massa mensen dit inzicht krijgt, zal de mensheid op aarde ontwaken en een ieder zijn werkelijke potentieel kunnen benutten.