De onmenselijke methodes van deurwaarders en beslagleggingen

Filed in DONATIES by on 16 maart 2016

ambtelijkstukIk ga een keer mijn eigen verhaal van de laatste 4 jaar samenvatten. Misschien dat het mensen tot nadenken stemt. Het is waarschijnlijk een enigszins afwijkend verhaal, omdat ik mijn nek uitgestoken heb door te gaan schrijven over misstanden in de maatschappij, de politiek en media. Dat neemt niet weg dat velen de financiële perikelen uit mijn situatie zullen herkennen.

Toen ik net begon met schrijven waren de websites die door de overheid in het leven geroepen zijn om iedereen die het aandurft kritisch te schrijven een kopje kleiner te maken, driftig op zoek naar wie Martin Vrijland was. Er werd druk gespeculeerd. Ook over voor wie ik allemaal gewerkt zou hebben. De smaad en laster werd wijd verspreid en aangiftes bleken zinloos, vooral toen duidelijk werd dat degene die achter al deze websites zat een medewerker van de overheid was. Maar dat terzijde.

Mijn laatste werkgever was een groot bedrijf dat productielijnen verkocht in de voedingsmiddelenindustrie. Ik was als salesmanager verantwoordelijk voor een x-aantal Europese landen en reisde veel. Op een zeker moment werd mijn contract net als die van nog enkele collega’s niet verlengd. Enkele maanden later werd duidelijk waarom. Het management had ingezet op een overname door een partner-organisatie en verkeek zich op de situatie. Daarnaast ging een grote order in Amerika verloren aan de belangrijkste concurrent. Resultaat: de zaak ging failliet. Wat zeker ook een rol speelde was de opkomende concurrentie uit de lage-lonen landen. Mijn toenmalig werkgever bestond bijna 90 jaar, dus wie had dat verwacht. Ik zeker niet toen ik besloot mijn vorige baan op te zeggen om bij hen aan de slag te gaan.

Toen ik het bedrijf waar ik voordien werkte verliet, kreeg ik (na 4 sollicitatiegesprekken en uitgebreide psychologische tests) een aanbod dat ik niet kon weigeren. Ik moest alleen snel beslissen, maar alle verhuiskosten werden vergoed en ik kreeg zelfs een fiks bedrag voor de inrichting van mijn nieuwe huis. Dit alles onder voorwaarde dat ik binnen een straal van 20 km van het bedrijf ging wonen. Omdat alles snel moest en ik op een vrij hoog salaris zat, kwam ik in aanmerking voor de wat duurdere huizen. Mijn appartement kostte bijna duizend euro per maand.

Ik zal het kort en bondig houden, maar na ontslag belande ik in de WW en na enkele maanden vond ik een nieuwe baan. Dit was in november 2012. Na twee weken had ik echter het gevoel dat ik hele andere dingen met mijn leven moest gaan doen, dan alleen maar weer geld verdienen en in de tredmolen mee rennen. Ik nam het (maatschappelijk, economisch en psychologisch) behoorlijk afwijkende besluit om de sleutels van mijn leaseauto in te leveren en verzocht mijn werkgever mij te ontslaan. Ik wilde gaan schrijven. En zo schreef ik mijn allereerste artikel over de Grieks Economische crisis en mijn visie daarop. Dit werd geplaatst door Arend Zeevat op zijn (toen behoorlijk goed bezochte) site Argusoog (die inmiddels niet meer bestaat).

Omdat het betreffende artikel veel gelezen werd, besloot ik mijn eigen blog te beginnen. Dit werd vrij snel een zeer goed bezochte site, met name toen ik op onderzoek uit ging in de Anass zaak. Het 13 jarige Marokkaans jongetje zou zelfmoord hebben gepleegd in een bosstrookje, maar de berichten in de media waren dusdanig twijfelachtig, dat ik besloot eens met een camera ter plaatse te gaan kijken. Dit gaf een kettingreactie, waarbij ook de ouders mij benaderden. Deze bleken echter in een onderlinge strijd te zitten en zo belande ik al snel in een wespennest, waarbij de moeder mij het autopsierapport overhandigde en wilde doen voorkomen alsof de vader mij dat gegeven had. Dit leidde tot een hoop tumult en uiteindelijk is misschien wel aangetoond dat er sprake is van een mysterieuze doofpot zaak, maar is de zaak nooit opgelost. Deze mocht simpelweg niet worden opgelost; zo leek het althans.

Na verloop van tijd raakte ik financieel in de problemen. Je kunt dan wel stoer geen baan meer aannemen, maar als je inkomen daalt en je kosten op gelijk niveau blijven wordt het op gegeven moment lastig. En ik had niet heel veel dienstjaren opgebouwd, want voor mijn laatste 2 banen was ik vooral ondernemend bezig geweest. Het moment brak aan dat ik 3 maanden huurachterstand had. Je kunt ook niet zomaar onder je huurcontract uit en dus raakte ik simpelweg op achterstand. Een baan vinden was inmiddels geen optie meer, omdat mijn naam zo besmeurd werd door de georganiseerde aanvallen vanuit de genoemde staats-misdaadsites. Ik moest terugvallen op mijn lezers en ze vragen om donaties. Ik kon de hoge maandlasten, die ik met mijn oude salaris prima kon voldoen, niet meer ophoesten. Dit alles resulteerde uiteindelijk in een rechtszaak van de woningcorporatie, met huisuitzetting tot gevolg. Gelukkig kon ik een anti-kraak oplossing vinden, maar ideaal is dat niet als je ineens vanuit een luxe appartement in een oud schoolgebouw beland. Maar ik rechtte de rug en besloot door te gaan met schrijven.

Van de openstaande rekening als gevolg van de huurachterstand en het vonnis hoorde ik lange tijd niets. Op zeker moment leek het erop alsof de claim verkocht was aan een andere deurwaardersorganisatie en toen begon de klopjacht. Het anti-kraak pand waarin ik zat werd na enige tijd verkocht, dus daar moest ik uit. Zo belandde ik op een nieuwe maar wel duurdere plek. Tot ik een dame ontmoette waar ik toch echt wel verliefd op was. Ik sla even wat details over, maar nadat ik een tijdje bij haar bivakkeerde en ook de laatste woonruimte moest laten schieten om financiële redenen, zit ik nu in een tuinhuis. Zij trok het niet dat ik zonder werk zat en me zo bezig hield met schrijven. Daarnaast kon ze niet zo goed tegen het samenwonen an sich. Dat daar ongetwijfeld andere zaken nog een rol in speelde is niet zo relevant voor dit verhaal, maar mijn reputatie als schrijver droeg zeker niet bij. Feitelijk zit ik nu zonder inkomen en zonder officieel woonadres. Dat levert een kip/ei-effect op. Ik kan geen uitkering aanvragen en zonder inkomen kan ik nergens officiële woonruimte zoeken.

Volgens mij zijn er op dit moment veel mensen die zich in een dergelijke situatie bevinden. Hoewel zij dit dan waarschijnlijk niet te danken hebben aan hun keuze om te gaan schrijven, maar eerder simpelweg omdat zij geen baan kunnen vinden. Een huisuitzetting kan op zichzelf al een kettingreactie aan problemen geven. De reden dat ik hier over mezelf schrijf, is omdat ik het als voorbeeld wil gebruiken en vooral wil duidelijk maken dat er meer mensen zijn in Nederland die met dit probleem te kampen hebben. Ik zal dat illustreren aan de hand van een zoveelste beslaglegging die ik zag binnenkomen op mijn oude adres. Het betreft een tweede bankbeslag (er werd al eerder beslag gelegd). Daarnaast ontving ik al een aankondiging van beslaglegging op inboedel en dergelijke.

Die bankbeslagleggingen vind ik dusdanig monsterachtig dat ik uw aandacht er eens speciaal op wilde vestigen. Kijk, ik ben alles al kwijt geraakt en ik ben alleenstaand. Goed, mijn dochter wil mij naar verluidt niet meer zien omdat ik geen geld verdien en geen mooi huis meer heb, maar dat terzijde. Stel je hebt een gezin en je hebt monden te voeden! Ik ben in de gelukkig situatie dat ik nogal eens bij mijn buren kan eten. Maar stel je krijgt zo’n bankbeslag voor je kiezen en je kinderen komen eind van de middag thuis en je hebt geen boodschappen kunnen doen? Wat dan? Bekijkt u op onderstaande afbeelding welke brute methoden de staatsdienaren mogen toepassen om mensen in de fuik richting schuldsanering en (als je kinderen hebt) jeugdzorg te drijven. Want ja, in een financieel nijpende situatie komt jeugdzorg al snel om de hoek. Voor iedere beslaglegging worden kosten in rekening gebracht; inclusief de BTW natuurlijk, want de staat moet ook een zakcentje meepakken. Ook de bank maakt natuurlijk kosten. Zo’n bankmedewerker moet ook een heel formulier uitprinten en een vinkje aanklikken in zijn scherm. Dat kost ook wat! Dat is toch begrijpelijk?

Please activate Easy Media Gallery Pro license key. You can activate here

Voor alle duidelijkheid: Het is niet dat ik mijzelf zielig vind. Ik heb geen enkel zelfmedelijden. Ik denk even aan de gezinnen met kinderen, die geen eten meer op tafel kunnen zetten. De deurwaarder legt in het eerste document eigenlijk keihard uit dat zij dan misschien wel zonder geld kunnen komen te zitten, maar dat is feitelijk niet zijn probleem. Befehl ist befehl. Hij doet gewoon zijn werk. En hoe zit het met de hongerige maagjes van de kinderen dan? Geen probleem: gewoon even de volgende dag met je bank bellen (die hongerige maagjes wachten maar even een nachtje). Het advies luidt [citaat] Indien u in acute geldproblemen komt kunt u de beslaglegger verzoeken het beslag op te heffen of te beperken. U moet er echter rekening mee houden dat de beslaglegger daartoe niet bereid is. Kortom: u kunt het verzoek indienen, maar er gebeurt waarschijnlijk niets mee. Jammer dan. Had u maar moeten betalen! Kon u dat niet? Had u maar op tijd naar de schuldsanering moeten gaan. Retteketet voor elk probleempje een loket!

Klik op deze link om een schrijnend verhaal van iemand te lezen, die dit op mijn Facebook tijdlijn plaatste. Omdat deze tijdlijn publiekelijk toegankelijk is kan iedereen het daar lezen, maar ik heb even een screenshot gemaakt.

Iedereen die zich serieus verdiept in de praktijken van de staat via instanties als gerechtsdeurwaarders, kan tot de ontdekking komen dat het er alle schijn van heeft dat het dient als een fuik. Een fuik om mensen in het nauw te drijven. Daarvoor zijn allerlei beperkende regeltjes bedacht die er voor moeten zorgen dat de praktijk net even iets weerbarstiger is dan de theorie doet vermoeden. Zo wordt het bijvoorbeeld steeds lastiger om je ergens in te schrijven als je je eenmaal uit een gemeente hebt uitgeschreven. Een briefadres moet aan allerlei voorwaarden voldoen en als je je wilt inschrijven op een adres, is de eigenaar meestal huiverig voor eventuele schuldeisers en beslagleggingen. Iemand die z’n huis kwijt raakt – bijvoorbeeld door een scheiding of te hoge schuld – heeft wél een adres nodig voor contact met allerlei instanties zoals de belastingdienst of gemeente. Een briefadres, alleen een simpele brievenbus, bood altijd uitkomst. Zo’n briefadres krijg je alleen als je géén vast woonadres hebt. Maar dat blijkt niet zo makkelijk te zijn.

fuik

Veel mensen die hun huis kwijtraken vallen terug op familie of vrienden. Ze slapen een nacht bij één en dan weer een paar bij de ander. De plek waar iemand het vaakst verblijft wordt echter tegenwoordig automatisch gezien als het woonadres. Met als gevolg: een postbus krijgen is niet mogelijk. Maar inschrijven bij een vriend of familielid waar je regelmatig op de bank slaapt kan vaak ook niet. Zo’n inschrijving heeft namelijk ook gevolgen voor de ander. Die kan bijvoorbeeld gekort worden op zijn huurtoeslag, of moet hogere gemeentelijke heffingen gaan betalen.

De wet basis registratie personen zegt dat je geen briefadres kunt krijgen waar je feitelijk verblijft. Je moet dus als het ware bewijzen dat je dakloos bent en als de opsporingsambtenaren zien dat je vaak bij het zelfde adres naar binnen gaat (ze zetten gerust een autootje voor de deur), is de conclusie: u bent niet dakloos, maar woont op dat adres.

Kortom we hebben te maken met een kip/ei-effect. Als iemand jou helpt kan diegene dus worden gekort op de huurtoeslag. Daar zit diegene niet op te wachten, want dan komt hij of zij zelf in de problemen. Het punt is echter dat als je daar toch verblijft (omdat iemand je nu eenmaal graag helpt), dit automatisch gezien wordt als hoofd adres. Degene die jou onderdak biedt, zal je dus zo snel mogelijk weer weg willen hebben. Vroeger kon je dan nog zeggen dat het je briefadres was, maar als de gemeente het controleert dat jij daar toch verblijft, wordt het niet meer gezien als briefadres, maar als woonadres en dus vervalt het predicaat ‘briefadres’. Gevolg? De hoofdbewoner kan worden gekort op sociale toeslagen. U begrijpt dat dit al snel resulteert in een situatie waarbij de hoofdbewoner wel moet zeggen dat het beter is dat je gaat.

Feitelijk komt het erop neer dat het hulp bieden aan mensen die hun huis uit gezet zijn, onmogelijk gemaakt is. Zolang je geen uitkering kunt aanvragen, kun je je schulden niet oplossen (via bijvoorbeeld schudhulpverlening), maar ook geen woonruimte vinden. En als je geen woonruimte kunt vinden, kun je geen inkomen krijgen. Datzelfde geldt overigens voor een baan, want op welk adres moet jouw eventuele werkgever je arbeidsovereenkomst zetten? Het is een enorm probleem dat steeds groter wordt in Nederland.

Samen met een bevriende fotograaf wil ik Nederland en Europa doortrekken om het daklozenprobleem in kaart te brengen en dit te leggen naast de vluchtelingenproblematiek. Daarbij beginnen we in Nederland, omdat dit probleem hier misschien wel groter is dan mensen zich realiseren. We willen alle oorzaken en gevolgen in kaart brengen en bijvoorbeeld ook de gevolgen met betrekking tot kinderen en jeugdzorg in beeld brengen. In dat kader plaats ik een oproep voor steun van de lezers. Wij willen concreet op pad gaan en verslag doen van wat wij constateren. We zullen dagelijks door middel van artikelen, foto’s of video’s verslag doen van wat wij tegenkomen. Tijd dus voor journalistiek zoals die ooit bedoeld was; onafhankelijk van de grote persbureaus. Hoe ontstaat de problematiek en wat laten de media ons niet zien? Hoe wordt er met vluchtelingen omgegaan en hoe wordt er met daklozen of mensen die dakloos dreigen te worden omgegaan? Waarom zien we eigenlijk zo weinig daklozen op straat terwijl hun aantal flink gegroeid is? Kortom, de problemen in kaart brengen die onder de oppervlakte van de maatschappij broeien. Wij vragen u daarom om uw steun, zodat wij onze tank vol kunnen gooien en tevens over de middelen kunnen beschikken die nodig zijn. Doet u mee?

STEUN ONS VIA DIT CROWDFUNDING PROJECT

Gedeeld 131

Tags: , , , , , , , , , ,

About the Author ()

Comments (2)

Trackback URL | Comments RSS Feed

  1. Brammetjebram schreef:

    Martin , je slaat de spijker op zijn kop.
    Dit systeem was in de eerste plaats al ontworpen om mensen totaal afhankelijk te maken , maar door gebrek aan werkelijke tegenstand vanuit de bevolking is men nu zo hondsbrutaal geworden dat ze ook iedereen die erom heen probeert te leven zwaar gaan “bestraffen”.
    Dat is ook de enige reden waarom men het contant geld wil afschaffen. Iedereen volledig afhankelijk van de goodwill van de Bank , die niet bestaat.
    Het woord “vooruitgang” speelt hier een sleutelrol. In werkelijkheid gaan wij met zijn allen zeer snel achteruit. Van uw vrijheden is haast niets meer over. Maar wij zijn niet diegenen die de betekenis en definitie , en bijbehorende associaties van het woordje “vooruitgang” bepalen.
    Enkele decennia geleden , toen mensen nog iets meer met elkaar omgingen en naar elkaar luisterden , i.p.v. naar de moderne media , had men rekening te houden met wat er bij het volk “leefde”…
    De laatste tijd is duidelijk dat zij bepalen wat er “leeft”. Ook al leeft iets helemaal niet , er protesteert niemand. Sindsdien worden wij overspoeld met de meest belachelijke “nieuwe ideeen” die zogenaamd vanuit maatschappelijke organisaties en wetenschap komen.
    Het CO2 lulverhaal , dat kant nog wal raakt , de idee dat Homofilie aangeboren zou zijn , dat roken per definitie altijd slecht zou zijn , wat niet zo is , en dat mannen van nature agressief en respectloos zijn naar vrouwen toe , en daarin “opgevoed” moeten worden.
    En dat iedereen die dat niet voor zoete koek slikt eigenlijk een beetje “verward” is , of op zijn minst “narcistisch”.
    Een voorbeeld is de KNMG , overkoepelend voor artsenorganisaties , die nu naar een “rookvrije” samenleving streeft. Allemaal vrijmetselaars studievriendjes , die nauw samenwerken met politiek en grote bedrijven om hun agenda erdoor te drukken.
    Helaas heeft dit met gezondheid niets te maken , maar alles met onderdrukking , en het erdoor drukken van maatschappelijk moeilijke issues , waar de politiek zijn vingers niet aan durft te branden.
    Er word eerst wat draagvlak gecreeerd .

    Het word tijd dat gewoon helder nadenkende , onafhankelijk van ziekelijke “elite” denkende mensen zich verenigen en lef tonen , betrokkenheid.
    Martin hou nog even vol , binnen een paar maanden zullen de kansen keren.
    Groetjes weer.

  2. JorisTruthseeker schreef:

    Nu aanpakken die systeemslaven die ons leven vergallen, niet gaan zitten mediteren tot je een ons weegt en hopen dat er na de dood nog rechtvaardigheid optreedt:
    https://www.youtube.com/watch?v=Sct1o0iaJ_Q

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten